بر اساس تعريف سازمان ايزو (ايزو 11179) داده، "نمايش باز تفسير پذير از اطلاعات به شيوه‌ای رسمي مناسب برای ارتباط، تفسير يا پردازش" است. در نتيجه،‌ به عنوان گام بديهی اوليه در فعاليت استانداردسازی داده‌ها بايد به يكسان‌سازی الفاظ اشاره‌كننده به حقايق خارجی سازمانی پرداخت. به بيان ساده و به طور مثال، هر كالا بايد در سراسر سازمان نامی به اندازه كافی كامل، يكسان و مشترك داشته باشد. درك اين مهم كه اطلاعات مربوط به موجوديت‌های مهم سازمانی نظير كالاها و مشتريان بايد در سراسر يك سازمان يكسا‌ن‌سازی گردد منجر به توسعه مفهوم مديريت داده‌های اصلی شده است (لوشين، 2010). در مديريت داده‌های اصلی،‌ منظور از داده‌های اصلی داده‌هايی هستند كه به موجوديت‌های مهم و پايه‌ای يك سازمان نظير كالاها، مشتريان و موقعيت‌های فيزيكی نظير انبارها اشاره دارند. در نتيجه مديريت داده‌های اصلی كه هدف آن دستيابی به كيفيت اطلاعات است منجر به بيشينه‌سازی ارزش دارايی‌های اطلاعاتی سازمان و تضمين برآورده‌‌سازی انتظارات مصرف‌كنندگان محصولات اطلاعاتی آن می‌گردد (تالبورت، 2009).
در تبيين چگونگی دستيابی به كيفيت اطلاعات، چنانچه اطلاعات را نظير آنچه در تئوری معروف شانون (1948) مطرح است، در حكم پيامی كه از يك فرستنده به يك گيرنده ارسال می‌شود تلقی كنيم به گونه‌‌ای كه پيام از سوی گيرنده مورد فهم واقع شود، آنگاه قواعد حاكم بر انتقال پيام، محتوای پيام و هدف از انتقال پيام سه مفهوم بسيار مهم است كه در اين فرآيند پيام‌رساني بايد مورد توجه قرار بگيرد تا كيفيت اطلاعات تضمين ‌گردد. در برخي مراجع از اين سه مفهوم به ترتيب با نام‌هاي سينتاكتيكس، سمانتيكس و پراگماتيكس ياد مي‌شود (اكو،‌ 1976؛ شاندلر، 2009). علت اصلي حساسيت در مديريت كيفيت اطلاعات از آنجا ناشي مي‌شود كه داده‌ها در حكم مدل‌هايي از دنياي واقع هستند كه نقش تصويرگري يك دنياي پيچيده و تفصيلي به زير فضايي كوچك‌تر (درمان، 2011) را ايفا مي‌نمايند. بنابراين داده‌ها به واسطه ماهيت مدلي كه دارند ساده‌سازي هستند و ساده‌سازي ممكن است خطرناك باشد (درمان، 2011). در نتيجه، مهم است كه اين ساده‌سازي از دنياي واقع به طور صحيح مديريت گردد تا اطلاعات كيفي مبناي تصميم‌گيري‌هاي مبتني بر آنها قرار بگيرد.

دغدغه كيفيت داده زمانی برجسته می‌شود كه نياز باشد از منابع مختلف داده‌ای پراكنده با يكديگر تلفيق شوند. در اين صورت بايد سيستم مديريت برای داده نظير آنچه ردمن (2008) بيان می‌دارد به منظور تعريف و اكتساب داده‌ها، تضمين‌ بالا بودن كيفيت داده‌‌ها، ذخيره‌سازی داده‌ها، پردازش و به كارگيری آنها به منظور خدمت‌رسانی به مشتريان، مديريت سازمان و ايجاد محصولات و خدمات جديد به كار گرفته شود. براي نيل به اين مقصود می‌توان از اصول شش گانه (تالبورت، 2011) حاكم بر كيفيت داده‌‌ها بهر‌ه‌گرفت:

به منظور تحقق موفقيت‌آميز اصول فوق در معرفي كيفيت اطلاعات به يك سازمان بايد نظير آنچه تالبورت (2011) بر آن تاكيد دارد، به مرتبط نمودن كيفيت اطلاعات با تاثير ارزشمند بر كسب و كار سازمان، معرفي شيوه‌اي به ذي‌نفعان براي صحبت كردن راجع به كيفيت اطلاعات- واژگان و مفاهيم و نشان دادن راهي به آنها براي بهبود كيفيت اطلاعات و يك چشم‌انداز براي استمرار‌بخشي به آن توجه نمود. در همين راستا و مبتني بر تجارب توسعه نرم‌افزار، موفقيت بلند مدت در كسب كيفيت اطلاعات وابسته به ايجاد توانمندي سازماني و پختگي براي تكرار موفقيت و بهبود مستمر است (تالبورت 2011). به طور مثال، باسكارادا مدل پختگي و توانمندي پنج سطحي را تعريف نموده است كه در‌ آن هر سطح بر حسب شاخص‌هاي پختگي كه بايد تامين شود تعريف مي‌گردد. (باسكارادا، 2009)